Automatische piloot, vaste routines, opgaan in de waan van de dag. Of kan dat anders?

Het gaat vanzelf; je bent gewend om dagelijks een bepaalde mate van routines te volgen.
Dat voelt vaak ook veilig en comfortabel. Bovendien, als iets werkt, ontwikkel je gemakkelijk een vaste gewoonte.

Maar wat nou als we deze patronen verbreken. Wat gebeurt er dan? En kan dat ‘zomaar’?

Mijn zwager (een ware kunstenaar met woorden) houdt mij regelmatig een interessante spiegel voor en vertelde (één van) zijn visies hieromtrent:
Als je wil vernieuwen, inspireren en verbinden dan is het eerst tijd om even te vertragen, zodat je daarna (echt wel weer) kunt versnellen.

Nou, daar moest ik toch écht even over nadenken.

Mensen die mij goed kennen zouden bij het woord vertragen in relatie tot mij keihard in de lach schieten.
Ik ben inmiddels 51 jaar en vertragen is werkelijk nog nooit bij mij opgekomen.

Het kan bij mij niet hard en snel genoeg gaan.
EN DOOR.
En tóch ben ik getriggerd…

Het is natuurlijk wel een feit dat door het verlopen van de tijd bepaalde gewoonten, vaste patronen en stevige routines gewoonweg niet meer passend zijn in de huidige tijdsgeest.

Je wordt ingehaald door de nieuwe werkelijkheid. Daarom is het op zich wel van belang om een keer tot stilstand te komen en onder andere je eigen (misschien ongewenst) gedrag kritisch onder de loep te nemen.

Even goed experimenteren om een aantal zaken anders aan te pakken, vanuit een ander perspectief te bezien, je eigen gedrag aan te passen (hoe wordt hierop gereageerd?) en het ‘even’ helemaal anders te doen.

Teruggaan naar ons vermogen om te vallen en op te staan en experimenteren met een aangepast gedrag.
En daar dan ook weer fouten in maken. Dát blijft wat mij betreft altijd de allerbeste bron om te leren!

Een ongemak ervaren, leert je ook weer anders te kijken naar zaken.

Er is ook een boek over geschreven. Maar ja…. als autodidact ben ik niet zo’n lezer over dit soort zaken (hou meer van een goede thriller om te ontspannen).

Verandering moet mijns inziens volledig uit het hart komen en vooral helemaal vanuit jezelf. Al die wijsheden uit een boekje, nee dat is dus écht niets voor mij.

Of val ik nu dan tóch weer terug in mijn ‘oude’ gedrag en routines?

Met een overpeinzende groet,
Benedikte